fbpx
Wikipedia

Alfonso Chacón

Alfonso Chacón, latinizado Alphonsus Ciacconus (Baeza, 1530[nota 1]​-Roma, 19 de enero de 1599[nota 2]​) fue un religioso dominico, historiador y arqueólogo castellano.

Alfonso Chacón

Retrato de fray Alfonso Chacón. Dibujo a lápiz atribuido a Valentín Carderera. Biblioteca Nacional de España
Información personal
Nacimiento c. 15 de diciembre de 1530jul.
Baeza
Fallecimiento 14 de febrero de 1599
Roma (Estados Pontificios)
Nacionalidad español
Religión Catolicismo
Información profesional
Ocupación Fraile dominico, historiador de la Iglesia y anticuario
Área Arqueología paleocristiana
Orden religiosa Orden de Predicadores

Biografía

Hijo de Alonso Quemado y María Sánchez Chacón, pertenecientes a la nobleza de Baeza, empezó sus estudios en el convento de dominicos de su ciudad natal, los prosiguió en la universidad de Baeza y en 1553 se doctoró en Teología y Artes en el Colegio de Santo Tomás de Sevilla, del que fue rector en dos ocasiones. A partir de 1567 se estableció en Roma, donde fue bibliotecario de la Biblioteca Apostólica Vaticana y penitenciario de Santa María la Mayor.

Estudioso de la antigüedad, en 1578 acudió al derrumbe del terreno en la vía Salaria a consecuencia del cual salió a la luz uno de estos cementerios subterráneos, la llamada catacumba de Priscila. Entusiasmado por el hecho hizo en el lugar un examen exhaustivo con cuyo estudio confeccionó un interesante álbum en el que había copiado in situ todas las pinturas encontradas y en el que había dibujado los sarcófagos y otras esculturas.[1]

En 1591 Inocencio IX le nombró Patriarca de Alejandría. Fallecido en 1599, fue sepultado en la basílica de Santa Sabina de Roma, aunque ya en el s. XVIII se desconocía dónde exactamente se encontraba su tumba.[2]

Obras

 
Vitae et res gestae pontificum romanorum, publicado en 1677.

Dejó escritas las siguientes obras:

  • Historia utriusque belli Dacici a Traiano Caesare gesti (Roma, 1576);
  • Historia de anima Trajani, precibus D. Gregorii Papae ab inferis erepta (Roma, 1576);
  • Bibliotheca libros et scriptores ferme cunctos ab initio Mundi ad annum MDLXXXIII ordine alphabetico complectens (París, 1731);
  • De S. Hieronymi cardenalitia dignitate quaestio (Roma, 1591);
  • De signiis Sanctissimae Crucis quae diversis olim orbis regionibus, et nuper hoc anno 1591 in Gallia et Anglia diuinitis ostenta sunt, et eorum explicatione tractatus (Roma, 1591);
  • De martirio ducentorum monachorum S. Petri a Cardegna (Roma, 1594);
  • De ieiunis et varia eorum apud antiquos observantia (Roma, 1599);
  • Elegantiarum ex Marci Tullii Ciceronis epistolis (tres tomos, Roma, 1601);
  • Vitae et gestae summorum Pontificum (dos tomos, Roma, 1600-1601);
  • Historica descriptio urbis Romae sub Pontificibus, et locorum 300 sacrorum quae in ea reperiuntur deq. eorum origine et rebus in iis olim gestis insignioribus, et quae in eisdem visuntur, commendatione dignissima (inédita);
  • De Coemeterriis vetustis Urbis Romae intra quae SS. Martyrum et Christi confessorum cospora in primitiva ecclesia sepeliebantu, et de illorum vestigiis et ruinis nuper refertis (inédita);
  • Lexicon hispanico Latinum in quo non solum origines reconditiores vocum sed rerum naturae et artis imagines exprimuntur (inédita);
  • Chronicon Hispaniae ab origine illius gentis ad nostra haec usque tempora deductum (inédita);
  • Itineraria varia ab Hispali Olyssiponem ab eadem in Urbem Romam, ab Urbe Roma Neapolim et Lauretanam Deiparae virginis aedem (inédita);

Referencias

Notas

  1. Góngora fecha su nacimiento el 26 de enero de 1530. Grassi señala su bautismo el 15 de diciembre.
  2. Góngora lo da por muerto en 1592. La lápida conmemorativa en Roma lo fecha en 1601.

Citas

  1. Martigny, 1865, pp. 111-113.
  2. Tormo, 1942, p. 163.

Bibliografía

  • Jacques, Quétif; Échard, Jacques (1721). Scriptores Ordinis Praedicatorum recensiti notisque historicis et criticis illustrati (en latín) II. París. pp. 344-346. 
  • Martigny, Joseph-Alexander (1865). Dictionnaire des Antiquités chrétiennes (en francés). París: Librairie de L. Hachette et Compagnie. pp. 111-113. 
  • Góngora, Diego Ignacio de (1890). Historia del Colegio Mayor de Sto. Tomás de Sevilla II. Sevilla. pp. 107-112. 
  • Sagredo, Jesús (1922). Bibliografia Dominicana de la Provincia Betica, 1515-1921. Almagro. pp. 45-47. 
  • Tormo y Monzó, Elías (1942). «El Padre Alfonso Chacón, el indiscutible iniciador de la Arqueología de la Arte Cristiana». Boletín de la Real Academia de la Historia 111: 151-199. 
  • Grassi Fiorentino, Silvia (1980). Dizionario biografico degli Italiani. (en italiano) 24. Roma: Istituto della Enciclopedia italiana. OCLC 463615510. 
  • Gimeno Pascual, Helena (2017). «Alonso (o Alfonso) Chacón». Diccionario biográfico español. 
  •   Datos: Q661419
  •   Multimedia: Alfonso Chacón

alfonso, chacón, latinizado, alphonsus, ciacconus, baeza, 1530, nota, roma, enero, 1599, nota, religioso, dominico, historiador, arqueólogo, castellano, retrato, fray, dibujo, lápiz, atribuido, valentín, carderera, biblioteca, nacional, españainformación, pers. Alfonso Chacon latinizado Alphonsus Ciacconus Baeza 1530 nota 1 Roma 19 de enero de 1599 nota 2 fue un religioso dominico historiador y arqueologo castellano Alfonso ChaconRetrato de fray Alfonso Chacon Dibujo a lapiz atribuido a Valentin Carderera Biblioteca Nacional de EspanaInformacion personalNacimientoc 15 de diciembre de 1530jul BaezaFallecimiento14 de febrero de 1599 Roma Estados Pontificios NacionalidadespanolReligionCatolicismoInformacion profesionalOcupacionFraile dominico historiador de la Iglesia y anticuarioAreaArqueologia paleocristianaOrden religiosaOrden de Predicadores editar datos en Wikidata Indice 1 Biografia 2 Obras 3 Referencias 3 1 Notas 3 2 Citas 4 BibliografiaBiografia EditarHijo de Alonso Quemado y Maria Sanchez Chacon pertenecientes a la nobleza de Baeza empezo sus estudios en el convento de dominicos de su ciudad natal los prosiguio en la universidad de Baeza y en 1553 se doctoro en Teologia y Artes en el Colegio de Santo Tomas de Sevilla del que fue rector en dos ocasiones A partir de 1567 se establecio en Roma donde fue bibliotecario de la Biblioteca Apostolica Vaticana y penitenciario de Santa Maria la Mayor Estudioso de la antiguedad en 1578 acudio al derrumbe del terreno en la via Salaria a consecuencia del cual salio a la luz uno de estos cementerios subterraneos la llamada catacumba de Priscila Entusiasmado por el hecho hizo en el lugar un examen exhaustivo con cuyo estudio confecciono un interesante album en el que habia copiado in situ todas las pinturas encontradas y en el que habia dibujado los sarcofagos y otras esculturas 1 En 1591 Inocencio IX le nombro Patriarca de Alejandria Fallecido en 1599 fue sepultado en la basilica de Santa Sabina de Roma aunque ya en el s XVIII se desconocia donde exactamente se encontraba su tumba 2 Obras Editar Vitae et res gestae pontificum romanorum publicado en 1677 Dejo escritas las siguientes obras Historia utriusque belli Dacici a Traiano Caesare gesti Roma 1576 Historia de anima Trajani precibus D Gregorii Papae ab inferis erepta Roma 1576 Bibliotheca libros et scriptores ferme cunctos ab initio Mundi ad annum MDLXXXIII ordine alphabetico complectens Paris 1731 De S Hieronymi cardenalitia dignitate quaestio Roma 1591 De signiis Sanctissimae Crucis quae diversis olim orbis regionibus et nuper hoc anno 1591 in Gallia et Anglia diuinitis ostenta sunt et eorum explicatione tractatus Roma 1591 De martirio ducentorum monachorum S Petri a Cardegna Roma 1594 De ieiunis et varia eorum apud antiquos observantia Roma 1599 Elegantiarum ex Marci Tullii Ciceronis epistolis tres tomos Roma 1601 Vitae et gestae summorum Pontificum dos tomos Roma 1600 1601 Historica descriptio urbis Romae sub Pontificibus et locorum 300 sacrorum quae in ea reperiuntur deq eorum origine et rebus in iis olim gestis insignioribus et quae in eisdem visuntur commendatione dignissima inedita De Coemeterriis vetustis Urbis Romae intra quae SS Martyrum et Christi confessorum cospora in primitiva ecclesia sepeliebantu et de illorum vestigiis et ruinis nuper refertis inedita Lexicon hispanico Latinum in quo non solum origines reconditiores vocum sed rerum naturae et artis imagines exprimuntur inedita Chronicon Hispaniae ab origine illius gentis ad nostra haec usque tempora deductum inedita Itineraria varia ab Hispali Olyssiponem ab eadem in Urbem Romam ab Urbe Roma Neapolim et Lauretanam Deiparae virginis aedem inedita Referencias EditarNotas Editar Gongora fecha su nacimiento el 26 de enero de 1530 Grassi senala su bautismo el 15 de diciembre Gongora lo da por muerto en 1592 La lapida conmemorativa en Roma lo fecha en 1601 Citas Editar Martigny 1865 pp 111 113 Tormo 1942 p 163 Bibliografia EditarJacques Quetif Echard Jacques 1721 Scriptores Ordinis Praedicatorum recensiti notisque historicis et criticis illustrati en latin II Paris pp 344 346 Martigny Joseph Alexander 1865 Dictionnaire des Antiquites chretiennes en frances Paris Librairie de L Hachette et Compagnie pp 111 113 Gongora Diego Ignacio de 1890 Historia del Colegio Mayor de Sto Tomas de Sevilla II Sevilla pp 107 112 Sagredo Jesus 1922 Bibliografia Dominicana de la Provincia Betica 1515 1921 Almagro pp 45 47 Tormo y Monzo Elias 1942 El Padre Alfonso Chacon el indiscutible iniciador de la Arqueologia de la Arte Cristiana Boletin de la Real Academia de la Historia 111 151 199 Grassi Fiorentino Silvia 1980 Dizionario biografico degli Italiani en italiano 24 Roma Istituto della Enciclopedia italiana OCLC 463615510 Gimeno Pascual Helena 2017 Alonso o Alfonso Chacon Diccionario biografico espanol Datos Q661419 Multimedia Alfonso ChaconObtenido de https es wikipedia org w index php title Alfonso Chacon amp oldid 136873067, wikipedia, wiki, leyendo, leer, libro, biblioteca,

español

, española, descargar, gratis, descargar gratis, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, imagen, música, canción, película, libro, juego, juegos