fbpx
Wikipedia

Lilio Gregorio Giraldi

Lilio (o Giglio) Gregorio Giraldi, (Ferrara, 13 de junio de 1479 - íd, febrero de 1552), fue un humanista italiano del Renacimiento, uno de los hombres más eruditos de su tiempo, según Girolamo Tiraboschi.

Lilio Gregorio Giraldi
Información personal
Nacimiento 13 de junio de 1479jul.
Ferrara (Estados Pontificios)
Fallecimiento Febrero de 1552
Ferrara (Estados Pontificios)
Educación
Alumno de Demetrio Calcocondilo
Información profesional
Ocupación Poeta, escritor y mitógrafo

Biografía

Aunque su familia era de escasos recursos, pudo realizar buenos estudios en su villa natal de Humanidades grecolatinas y Derecho con Lucca Riva y Battista Guarino. Marchó luego a Nápoles, donde conoció a Giovanni Pontano y Jacopo Sannazaro. Vuelto de nuevo a Emilia, se relacionó con un sobrino del famoso humanista Giovanni Pico della Mirandola, Juan Francisco Pico de la Mirandola, que era señor de esta ciudad y lo siguió a Carpi en 1502, a la corte de Alberto III Pio, cuando el humanista perdió el señorío y fue exiliado por sus hermanos Ludovico y Federico; allí inició la composición de sus Historiae poetarum dialogi decem. En 1507 estaba en Milán, donde seguía lecciones de letras griegas de Demetrio Calcocondilas y desde allí envió a uno de sus antiguos maestros de Ferrara, Luca Riva, una disertación sobre las Musas (De musis syntagma) que dijo haber compuesto siendo aún adolescente. En 1508 fue llamado a Módena por Bianca Bentivoglio para que trabajara como preceptor de su hijo Ercole Rangoni.

En 1514 estaba en Roma con su alumno y la madre del mismo, y fueron invitados poir el papa León X a instalarse en el Vaticano. Parece que después de Ercole Rangoni ya no tuvo otros alumnos. Ercole Rangoni fue elegido cardenal en julio de 1517. En 1523, fue él mismo nombrado Protonotario apostólico y Canónigo de la Catedral de Ferrara por el papa Adriano VI.

Tras el Saco de Roma (1527) por las tropas de Carlos V el 6 de mayo de 1527, el cardenal Rangoni, refugiado con el papa Clemente VII en el Castillo de San Angelo, murió el 25 de agosto siguiente y, habiendo perdido a la vez sus bienes (en especial su biblioteca) y a su protector, partió entonces hacia Bolonia, pues su viejo amigo Juan Francisco Pico de la Mirandola había recuperado ya su señorío. Pero este fue asesinado en octubre 1533 por su sobrino Galeotto. Salvado por los pelos, se refugió en su villa natal de Ferrara y fue bien acogido por humanistas como Giovanni Manardo y Celio Calcagnini, y se introdujo en el círculo de la duquesa Renata de Francia. Allí prosperó tanto gracias a sus talentos que en 1533 llegó a tener un capital de diez mil ecus que a su muerte legó al duque Hércules II de Este. Montaigne (Essais, I, 25) lo toma como ejemplo de un gran sabio fallecido en la pobreza, lo que no es cierto. En sus últimos años fue atacado sin piedad por la gota y terminó por no poder abandonar su lecho.

Sus escritos más conocidos fueron los de mitología antigua (en especial su suma en dieciséis libros de Sobre los dioses de los paganos, la más importante desde la Genealogia deorum gentilium de Boccaccio, o su Vida de Hércules), por sus diálogos sobre los poetas antiguos y modernos y por otras obras de erudición humanística. En mitología, defendió el evemerismo. Sus treinta Dialogismos son una colección de ensayos sobre temas eruditos variados (De studendi et annotandi ratione, De notis et figuris numerorum quibus Latini et Græci utebantur, De venatione accipitrum ceterarumque avium rapacium, De spectris et præstigiis...). Compuso además bastantes poemas en latín.

Tras su muerte hubo dos ediciones póstumas de sus obras completas, señal del perdurable interés que suscitaron: una en Basilea, en casa de Thomas Guarin, en 1580; otra en Leiden en 1696.

Obras

 
De annis et mensibus, caeterisque temporum partibus, 1541
  • De Musis syntagma.
  • De historia poetarum tam Græcorum quam Latinorum dialogi decem.
  • De poetis nostrorum temporum dialogi duo.
  • De deis gentium libri XVII.
  • Herculis vita.
  • Philosophi Pythagoræ symbolorum interpretatio, cui adjecta sunt Pythagorica præcepta mystica a Plutarcho interpretata.
  • Libellus quo ænigmata pleraque antiquorum explicantur.
  • De annis et mensibus ceterisque temporum partibus, una cum calendario Romano et Græco.
  • De re nautica libellus.
  • De sepulcris et vario sepeliendi ritu libellus.
  • Dialogismi XXX.

Traducción

  • Simeonis Sethi Syntagma per elementorum ordinem de alimentorum facultate ad Michaelem Ducam imperatorem, a Lilio Gregorio Giraldo... latinitate donatum, Basilea, 1538.

Ediciones recientes

  • Claudia Pandolfi (ed.), Lilio Gregorio Giraldi. Due dialoghi sui poeti dei nostri tempi (texto latino y traducción italiana), Ferrara, Corbo Editore, 1999.
  • John N. Grant (ed.), Lilio Gregorio Giraldi. Modern Poets (texto latino y traducción inglesa), The I Tatti Renaissance Library, vol. 48, Harvard University Press, 2011.

Bibliografía

  • Simona Foà, artículo «Giraldi, Lilio Gregorio», Dizionario biografico degli Italiani, vol. 56, 2001.
  • Mary Helen Deel, The Theory of Poetry of Lilius Gyraldus (tesis), State College of Washington, 1934.
  • Maia W. Gahtan, Giraldi's Ænigmata, Tempe, Arizona, 2006.

lilio, gregorio, giraldi, lilio, giglio, gregorio, giraldi, ferrara, junio, 1479, febrero, 1552, humanista, italiano, renacimiento, hombres, más, eruditos, tiempo, según, girolamo, tiraboschi, información, personalnacimiento13, junio, 1479jul, ferrara, estados. Lilio o Giglio Gregorio Giraldi Ferrara 13 de junio de 1479 id febrero de 1552 fue un humanista italiano del Renacimiento uno de los hombres mas eruditos de su tiempo segun Girolamo Tiraboschi Lilio Gregorio GiraldiInformacion personalNacimiento13 de junio de 1479jul Ferrara Estados Pontificios FallecimientoFebrero de 1552 Ferrara Estados Pontificios EducacionAlumno deDemetrio CalcocondiloInformacion profesionalOcupacionPoeta escritor y mitografo editar datos en Wikidata Indice 1 Biografia 2 Obras 3 Traduccion 4 Ediciones recientes 5 BibliografiaBiografia EditarAunque su familia era de escasos recursos pudo realizar buenos estudios en su villa natal de Humanidades grecolatinas y Derecho con Lucca Riva y Battista Guarino Marcho luego a Napoles donde conocio a Giovanni Pontano y Jacopo Sannazaro Vuelto de nuevo a Emilia se relaciono con un sobrino del famoso humanista Giovanni Pico della Mirandola Juan Francisco Pico de la Mirandola que era senor de esta ciudad y lo siguio a Carpi en 1502 a la corte de Alberto III Pio cuando el humanista perdio el senorio y fue exiliado por sus hermanos Ludovico y Federico alli inicio la composicion de sus Historiae poetarum dialogi decem En 1507 estaba en Milan donde seguia lecciones de letras griegas de Demetrio Calcocondilas y desde alli envio a uno de sus antiguos maestros de Ferrara Luca Riva una disertacion sobre las Musas De musis syntagma que dijo haber compuesto siendo aun adolescente En 1508 fue llamado a Modena por Bianca Bentivoglio para que trabajara como preceptor de su hijo Ercole Rangoni En 1514 estaba en Roma con su alumno y la madre del mismo y fueron invitados poir el papa Leon X a instalarse en el Vaticano Parece que despues de Ercole Rangoni ya no tuvo otros alumnos Ercole Rangoni fue elegido cardenal en julio de 1517 En 1523 fue el mismo nombrado Protonotario apostolico y Canonigo de la Catedral de Ferrara por el papa Adriano VI Tras el Saco de Roma 1527 por las tropas de Carlos V el 6 de mayo de 1527 el cardenal Rangoni refugiado con el papa Clemente VII en el Castillo de San Angelo murio el 25 de agosto siguiente y habiendo perdido a la vez sus bienes en especial su biblioteca y a su protector partio entonces hacia Bolonia pues su viejo amigo Juan Francisco Pico de la Mirandola habia recuperado ya su senorio Pero este fue asesinado en octubre 1533 por su sobrino Galeotto Salvado por los pelos se refugio en su villa natal de Ferrara y fue bien acogido por humanistas como Giovanni Manardo y Celio Calcagnini y se introdujo en el circulo de la duquesa Renata de Francia Alli prospero tanto gracias a sus talentos que en 1533 llego a tener un capital de diez mil ecus que a su muerte lego al duque Hercules II de Este Montaigne Essais I 25 lo toma como ejemplo de un gran sabio fallecido en la pobreza lo que no es cierto En sus ultimos anos fue atacado sin piedad por la gota y termino por no poder abandonar su lecho Sus escritos mas conocidos fueron los de mitologia antigua en especial su suma en dieciseis libros de Sobre los dioses de los paganos la mas importante desde la Genealogia deorum gentilium de Boccaccio o su Vida de Hercules por sus dialogos sobre los poetas antiguos y modernos y por otras obras de erudicion humanistica En mitologia defendio el evemerismo Sus treinta Dialogismos son una coleccion de ensayos sobre temas eruditos variados De studendi et annotandi ratione De notis et figuris numerorum quibus Latini et Graeci utebantur De venatione accipitrum ceterarumque avium rapacium De spectris et praestigiis Compuso ademas bastantes poemas en latin Tras su muerte hubo dos ediciones postumas de sus obras completas senal del perdurable interes que suscitaron una en Basilea en casa de Thomas Guarin en 1580 otra en Leiden en 1696 Obras Editar De annis et mensibus caeterisque temporum partibus 1541 De Musis syntagma De historia poetarum tam Graecorum quam Latinorum dialogi decem De poetis nostrorum temporum dialogi duo De deis gentium libri XVII Herculis vita Philosophi Pythagorae symbolorum interpretatio cui adjecta sunt Pythagorica praecepta mystica a Plutarcho interpretata Libellus quo aenigmata pleraque antiquorum explicantur De annis et mensibus ceterisque temporum partibus una cum calendario Romano et Graeco De re nautica libellus De sepulcris et vario sepeliendi ritu libellus Dialogismi XXX Traduccion EditarSimeonis Sethi Syntagma per elementorum ordinem de alimentorum facultate ad Michaelem Ducam imperatorem a Lilio Gregorio Giraldo latinitate donatum Basilea 1538 Ediciones recientes EditarClaudia Pandolfi ed Lilio Gregorio Giraldi Due dialoghi sui poeti dei nostri tempi texto latino y traduccion italiana Ferrara Corbo Editore 1999 John N Grant ed Lilio Gregorio Giraldi Modern Poets texto latino y traduccion inglesa The I Tatti Renaissance Library vol 48 Harvard University Press 2011 Bibliografia EditarSimona Foa articulo Giraldi Lilio Gregorio Dizionario biografico degli Italiani vol 56 2001 Mary Helen Deel The Theory of Poetry of Lilius Gyraldus tesis State College of Washington 1934 Maia W Gahtan Giraldi s AEnigmata Tempe Arizona 2006 Obtenido de https es wikipedia org w index php title Lilio Gregorio Giraldi amp oldid 125450214, wikipedia, wiki, leyendo, leer, libro, biblioteca,

español

, española, descargar, gratis, descargar gratis, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, imagen, música, canción, película, libro, juego, juegos